Aby przywieźć do Polski psa, kota lub fretkę z krajów członkowskich Unii Europejskiej, musi być możliwość jego zidentyfikowania: zwierzę powinno więc mieć czytelny tatuaż lub wszczepiony mikroczip (musi on spełniać wymagania normy ISO 1784 lub Aneksu A 11785 – w przeciwnym razie właściciel lub osoba przewożąca zwierzę musi dysponować własnym czytnikiem.)
Każde wwożone do Polski zwierzę musi mieć udokumentowane szczepienie przeciwko wściekliźnie. Powinno być ono wykonane po ukończeniu trzeciego miesiąca życia. Ale uwaga! - uznaje się je za ważne dopiero po upływie 21 dni od podania szczepionki. W wypadku starszych zwierząt, szczepionych już wcześniej przeciwko wściekliźnie, przepis ten nie ma zastosowania, jeśli przestrzega się szczepienia co 12 miesięcy. Wtedy traktowane jest ono jako dawka przypominająca i nie trzeba czekać 21 dni, aby uznać je za ważne. Jeśli natomiast szczepienia były podawane nieregularnie, to nawet kolejne traktowane jest jako pierwsze.
Zwierzę musi mieć też paszport wystawiony przez upoważnionego lekarza weterynarii, zawierający wspomniane urzędowe wpisy. Wwożenie do Polski zwierząt poniżej trzeciego miesiąca życia jest niedozwolone.
Powyższe przepisy dotyczą zwierząt przyjeżdżających z następujących krajów: Irlandia, Szwecja, Zjednoczone Królestwo, Dania włącznie z Grenlandią i Wyspami Owczymi, Hiszpania włącznie z Balearami, Wyspami Kanaryjskimi, lecz z wyłączeniem Ceuty i Melilli, Francja włącznie z Gujaną Francuską, Gwadelupą, Martyniką i Reunionem, Gibraltar, Portugalia włącznie z Azorami i Maderą. Przepisy te odnoszą się także do wszystkich innych państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej oraz niektórych krajów nie będących członkami UE: Republiki San Marino, Szwajcarii, Norwegii i Lichtensteinu, które zgłosiły chęć korzystania z własnego wzoru druku paszportu.
Państwa, które nie zgłosiły takiego aneksu, zamiast paszportów używają urzędowych świadectw zdrowia, wystawianych w języku ojczystym lub angielskim i przetłumaczonych przez tłumacza przysięgłego na język polski. Oczywiście przepisy odnośnie identyfikacji zwierzęcia i szczepienia wścieklizny muszą być zachowane. Dotyczy to państw takich jak: Andora, Islandia, Monako, Państwo Miasta Watykańskiego, Wyspa Wniebowstąpienia, Antiqua i Barbuda, Antyle Niderlandzkie, Australia, Aruba, Barbados, Bahrajn, Bermudy, Kanada, Fidżi, Falklandy, Chorwacja, Jamajka, Japonia, Saint Kitts i Nevis, Kajmany, Montserrat, Mauritius, Nowa Kaledonia, Nowa Zelandia, Polinezja Francuska, Saint Pierre i Miquelon, Singapur, Święta Helena, Stany Zjednoczone Ameryki, Saint Vincent i Grenadyny, Vanuatu, Wallis i Futuna, Majotta.
W przypadku chęci wwiezienia zwierzęcia do Polski z jeszcze innego kraju obowiązują bardziej restrykcyjne przepisy - oczywiście jednoznaczna identyfikacja - tatuaż lub czip (w razie potrzeby również czytnik), aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie oraz oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie w surowicy krwi. Badanie to powinno być wykonane po upływie co najmniej 30 dni od chwili podania szczepionki i na trzy miesiące przed przyjazdem zwierzęcia do Polski. Ponadto zwierzę musi mieć świadectwo zdrowia wystawione w języku ojczystym, angielskim i przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego.