Dermatozy, czyli choroby skóry są jednymi z najpoważniejszych i zarazem najczęstszych problemów zdrowotnych u psów. Choroby te mają bardzo zróżnicowane przyczyny, od błędów żywieniowych po grzybice i pasożyty, a jednak objawy większości z nich są bardzo podobne. Na jakie choroby skóry narażone są nasze czworonogi? Po czym rozpoznać, że pies cierpi na jedną z nich?

 

 

Jednymi z najczęstszych objawów chorób skóry u zwierząt są: nadmierne wypadanie sierści, wyłysienia, uporczywy świąd, matowa lub przetłuszczająca się sierść, łupież, zaczerwienienia na skórze, krosty, strupy i guzki, a także rozdwajanie się lub pękanie pazurów.

 

Niestety objawy te nie są specyficzne, co znaczy nie wskazują jednoznacznie na żadną konkretną chorobę. Każdy z wymienionych symptomów może dotyczyć kilku różnych schorzeń dermatologicznych o innym podłożu. Aby zdiagnozować chorobę i wykryć jej przyczynę konieczna jest wizyta u weterynarza oraz wykonanie dokładnych badań.

 

 

Jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych u psów jest APZS, czyli alergiczne pchle zapalenie skóry. Jak można się domyślić, chorobę wywołują pchły pasożytujące na ciele czworonoga. Podczas ugryzienia pchła wprowadza pod jego skórę ślinę, będącą silnym alergenem. Oznakami zapalenia są silny świąd, uporczywe drapanie się oraz wygryzanie sierści na łapach, grzebiecie i okolicach pachwin. 

 

Leczenie polega przede wszystkim na wyeliminowaniu pcheł, czyli głównego źródła alergenu. Służą do tego specjalne szampony, krople, pudry i areozole. Dalszą kuracje odczulającą zaleca weterynarz.

 

Wymienione wyżej objawy towarzyszą także innym infekcjom pasożytniczym, takim jak świerzb czy nużyca. Za tę pierwszą odpowiedzialne są świerzbowce, mikroskopijne roztocza drążące korytarze w warstwie psiego naskórka. Ich bytowanie powoduje silny świąd, zaczerwienienie skóry oraz wypadanie sierści. Na zakażenie nimi narażone są zwłaszcza psy żyjące w złych warunkach lub dużych skupiskach.

 

Nużyca z kolei jest chorobą wywoływaną przez stawonoga Demodex canis, żerującego w mieszkach włosowych. Pies może zarazić się nużeńcem poprzez zakażenie pasożytami jelitowymi, na skutek spadku odporności, niedożywienia, cukrzycy lub zaburzeń pracy tarczycy. Typowymi objawami nużycy są wyłysienia, świąd, łuszczenie się skóry oraz powiększenie węzłów chłonnych. W razie wystąpienia podobnych objawów, należy jak najszybciej zabrać psa do weterynarza. Specjalista wykona niezbędne badania mikroskopowe i zaleci właściwą terapię.

 

 

Choroby skóry o podłożu grzybiczym są wyjątkowo uciążliwe i trudne do wyleczenia. Ich objawy bywają zróżnicowane, w zależności od rodzaju i nasilenia infekcji. Najczęstszymi oznakami są świąd, miejscowe wyłysienia oraz strupy i owrzodzenia pojawiające się na zmienionych chorobowo obszarach. Diagnostyka grzybicy u psa polega na wykonaniu posiewu oraz badania mikroskopowego. Leczenie jest zwykle długotrwałe i należy kontynuować je jeszcze przez jakiś czas po ustąpieniu objawów. Opiera się na podawaniu leków doustnych oraz leczeniu miejscowym, z zastosowaniem odpowiednich preparatów, takich jak kremy, maści czy szampony.
 

 

Grzybica łatwo się rozprzestrzenia. Pies może zarazić się nią poprzez kontakt z bezobjawowym nosicielem lub innym chorym zwierzakiem. Na zakażenie narażone są czworonogi o obniżonej odporności, żyjące w złych warunkach oraz zwierzaki po urazach, z ranami na ciele, oparzeniami lub otarciami.

 

Niektóre dermatozy mogą mieć podłoże autoimmunologiczne. Dochodzi do nich, gdy w organizmie zwierzaka wytwarzane są przeciwciała skierowane do walki z własnymi tkankami. Jedną z takich chorób jest pęcherzyca liściasta. Jej objawami są m.in.: gorączka, osłabienie i apatia, złuszczanie się skóry, zmiany skórne na pysku, nosie, uszach i opuszkach łap. Na skutek choroby często dochodzi także do niedoczynności tarczycy, pojawia się kulawizna oraz nadwrażliwość na dotyk. Pęcherzycę leczy się lekami immunosupresyjnymi. Lekarz może zalecić także miejscowe stosowanie kremów lub maści sterydowych.