Inwazje pasożytów stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia wszystkich psiaków. Zarówno pasożyty zewnętrzne, jak i wewnętrzne mogą wytrącić zwierzaka z równowagi i zakłócić prawidłowe funkcjonowanie jego organizmu. W skrajnych sytuacjach potrafią tak dać się we znaki czworonogowi, że traci on całą swoją energię. Co zrobić, by uchronić pupila przed pasożytami? Jak rozpoznać chorobę pasożytniczą u psiaka?

 

 

Pasożyty zewnętrzne, żerujące na skórze czworonogów, są na tyle powszechne, że można niekiedy zlekceważyć ich negatywny wpływ na życie zwierzaków. Niestety, w rzeczywistości ektopasożyty są często dużo groźniejsze, niż może się wydawać. Konsekwencje inwazji pasożytów zewnętrznych nie ograniczają się bowiem jedynie do intensywnego świądu. Wtórne stany zapalne skóry, niedokrwistość, reakcje alergiczne – to tylko niektóre skutki oddziaływania ektopasożytów. Warto pamiętać, że niekiedy pasożyty zewnętrzne są wektorami bakterii i robaków jelitowych. Jakie ektopasożyty zagrażają psiakom? Najbardziej pospolite są pchły i kleszcze, które mogą zaatakować naszego pupila nawet podczas zwykłego spaceru. Trzeba mieć jednak świadomość, że zwierzak może paść ofiarą innych, rzadziej spotykanych, pasożytów. Niezwykle uciążliwe są świerzbowce, które mogą bytować zarówno w kanale słuchowym naszego ulubieńca, jak i w warstwie rogowej jego naskórka. Na domiar złego świerzb jest bardzo zaraźliwy i łatwo szerzy się podczas interakcji między czworonogami. Chorobę pasożytniczą mogą wywołać u psiaka także nużeńce. Zwykle roztocza te są dla czworonogów zupełnie niegroźne, ale w przypadku znacznego spadku odporności mogą spowodować intensywne wypadanie sierści, prowadzące do wyłysień. U psiaków zdarzają się też inwazje roztoczy z rodzaju Cheyletiella, które wywołują tzw. wędrujący łupież. U osłabionych zwierzaków nieraz można znaleźć również wszy lub wszoły.

O ile inwazja pasożytów zewnętrznych jest zazwyczaj dość łatwa do rozpoznania, pasożyty wewnętrzne potrafią długo żyć w ukryciu. Endopasożyty bytują przede wszystkim w przewodzie pokarmowym psów. Najwięcej problemów sprawiają czworonogom tzw. robaki, czyli nicienie (glisty, tęgoryjce i włosogłówki) oraz tasiemce. U zwierzaków przyczyną kłopotów zdrowotnych bywają ponadto pierwotniaki – zwłaszcza lamblie i kokcydia. Czworonogi zarażają się pasożytami wewnętrznymi na różne sposoby. Czasami wystarczy, że psiak przypadkowo połknie pchłę, która była żywicielem pośrednim tasiemca. Niekiedy źródłem endopasożytów jest mięso. U szczeniąt bardzo częste są zarażenia śródmaciczne oraz laktogenne. Zwierzak może też zjeść jaja z larwami inwazyjnymi pasożytów. Niebezpieczne bywają zabawy w zanieczyszczonym, wilgotnym środowisku. 

 

 

Aby w porę rozpoznać choroby pasożytnicze występujące u pupila, trzeba bardzo wnikliwie obserwować jego zachowanie. O obecności pasożytów zewnętrznych zazwyczaj świadczy intensywne drapanie się oraz wylizywanie i wygryzanie sierści. Należy zwrócić uwagę na wszelkie problemy z okrywą włosową, nadmierne wypadanie sierści oraz strupy, zaczerwienienia i ranki na skórze czworonoga. Niejednokrotnie pasożyty zewnętrzne lub ich ślady można zauważyć gołym okiem podczas gruntownej kontroli psiego futra. Czasami również inwazja endopasożytów odbija się na wyglądzie zwierzaka. Matowa i łamliwa sierść może mieć związek z niedoborami składników odżywczych, których pozbawiły psiaka właśnie robaki. Z tego samego powodu czworonóg może też zacząć tracić na wadze. Na trop choroby pasożytniczej rozwijającej się u podopiecznego powinny nas jednak naprowadzić przede wszystkim zaburzenia w pracy jego przewodu pokarmowego. Niepokojące symptomy to zwłaszcza biegunki, wymioty, zaparcia i utrata apetytu. Nie można wykluczyć, że pasożyty wewnętrzne negatywnie wpłyną na układ oddechowy lub nerwowy zwierzaka. U pupila mogą wystąpić więc duszności lub drgawki. W skrajnych przypadkach, głównie u młodych czworonogów, robaczyca prowadzi do wyraźnego osłabienia, a nawet wycieńczenia. 
 

 

 

Walka z pasożytami nie jest łatwa, dlatego trzeba dołożyć wszelkich starań, by chronić psiaki przed ich inwazją. Podstawą profilaktyki jest stosowanie środków, które zarówno zwalczą pasożyty obecne u naszego pupila, jak i zabezpieczą go przed ich powtórną inwazją. 

 

W przypadku ektopasożytów warto sięgnąć po preparaty spot-on, które zakrapla się na kark czworonogów. Bardzo skuteczną metodą ochrony jest stosowanie u psów obroży przeciwpasożytniczych, które działają nawet przez 8 miesięcy. Niezbędne są również regularne zabiegi pielęgnacyjne, dzięki którym szybko wykryjemy ewentualne ektopasożyty. Po każdym spacerze należy sprawdzać, czy w skórę zwierzaka nie wczepił się kleszcz. Konieczne są także częste porządki w otoczeniu czworonoga.

 

Każdy psiak powinien być regularnie odrobaczany. Przyjmuje się, że zabieg ten należy wykonywać przynajmniej raz na kwartał. Pasożyty wewnętrzne można zwalczyć przy pomocy tabletek, zawierających zwykle kilka substancji czynnych. Dawka tego typu specyfików musi być jednak zawsze dobrana do masy ciała czworonoga. Nie można zapominać, że odrobaczanie najlepiej przeprowadzić jednocześnie u wszystkich zwierzaków znajdujących się w domu. Jeśli podejrzewamy, że nasz pupil cierpi z powodu choroby pasożytniczej, powinniśmy skonsultować się z weterynarzem. Tabletki stosowane profilaktycznie mogą bowiem nie rozwiązać problemu.

 

Choć trudno znaleźć środowisko zupełnie wolne od pasożytów, warto starannie wybierać miejsca codziennych przechadzek z czworonogiem. Nie najlepsze mogą okazać się podmokłe tereny, jak również lasy i łąki, na których terenie notuje się sporo kleszczy. Jeżeli nasz ulubieniec jest urodzonym zdobywcą i łasuchem, miejmy go stale na oku i obserwujmy, czy przypadkiem nie wyszukuje podejrzanych kąsków podczas spacerów. 

 

Tekst: Marta Majewska

Zdjęcie: Fotolia.pl