Pasożyty wewnętrzne bytujące najczęściej w organizmach czworonogów dzielą się na dwie podstawowe grupy. Pierwszą z nich stanowią tzw. obleńce, nazywane tak ze względu na charakterystyczny obły kształt swego ciała. Najpospolitszym pasożytem z tej grupy jest glista psia, robak bytujący w jelicie cienkim, osiągający około 18 cm długości. Największym problemem są jego larwy, które przemieszczają się po całym organizmie czworonoga i uszkadzają organy wewnętrzne. Drugą grupą pasożytów spotykanych u psów są płazińce, czyli tasiemiec psi, tasiemiec bąblowcowy oraz tasiemiec krętkowy. 

 

 

Do zarażenia tasiemcem dochodzi najczęściej poprzez kontakt z żywicielem pośrednim, w tym przypadku pchłą lub wszołem. Wystarczy, że pies połknie zakażoną pchłę, a do jego organizmu dostanie się również larwa tasiemca. To właśnie dlatego, między innymi, tak ważna jest odpowiednia profilaktyka przeciwpchelna. 
 

 

Pasożyty, takie jak glisty czy tęgoryjce mogą przedostawać się do układu pokarmowego zwierzęcia wraz z wodą, pokarmem lub ziemią, w której bytują ich larwy. Szczenięta z kolei zarażają się robakami jeszcze w łonie matki lub tuż po swych narodzinach. Nieodrobaczone suki mogą przenosić pasożyty oraz bakterie do organizmów szczeniąt poprzez łożysko lub gruczoły mlekowe. 
 

 

 

Objawy zarobaczenia u psa bywają różne w zależności od wieku zwierzęcia, jego kondycji zdrowotnej, poziomu odporności, a przede wszystkim od rodzaju pasożytów. Najbardziej charakterystycznymi objawami są wymioty, biegunka, wzdęcia oraz obecność krwi w kale. Często obserwuje się także dolegliwości ze strony układu oddechowego, takie jak kaszel lub ciężki oddech. Oznaką robaczycy może być również utrata apetytu, spadek masy ciała, swędzenie skóry oraz pogorszenie się kondycji sierści zwierzaka. Futro pupila może stać się matowe, łamliwe lub nadmiernie wypadać. Psy z robaczycą bywają także nieco ospałe, apatyczne i pozbawione energii.

 

Najlepszą metodą na potwierdzenie robaczycy jest zbadanie kału czworonoga. Analiza ta pozwala zdiagnozować z jakimi pasożytami mamy do czynienia oraz dobrać odpowiednią terapię. 

 

 

Niestety nie jesteśmy w stanie całkowicie wyeliminować pasożytów czy ich larw z otoczenia czworonoga. Nie ma też żadnej metody, która w stu procentach uchroniłaby naszego pupila przed robakami. Niemniej jednak, powinniśmy zrobić wszystko, by jak najbardziej zmniejszyć ryzyko zakażenia. 

 

Podstawą profilaktyki jest higiena oraz odpowiednia ochrona przed pchłami i innymi pasożytami zewnętrznymi, przenoszącymi larwy tasiemców. W internetowym sklepie zoologicznym Telekarma.pl znajdziemy różnorodne preparaty w formie kropli, sprayów czy obroży, odstraszających lub zabijających pchły, wszoły oraz kleszcze. Warto z nich korzystać. Pamiętajmy także, by podczas spacerów nie pozwalać psu na polowanie lub spożywanie odchodów innych zwierząt. Jeśli w diecie pupila gości surowe mięso, zadbajmy o to, by pochodziło ono z pewnego źródła. Nie zapomnijmy także przemrozić go lub sparzyć przed podaniem.

 

Niezwykle ważne jest też regularne odrobaczanie psa. Środki zwalczające pasożyty wewnętrzne dostępne są w formie tabletek, past lub w zawiesinie. Pamiętajmy tylko, by dobierać je stosowanie do wagi czworonoga.

 

 

Co robić, gdy pasożyty już zaatakowały naszego psa? Przede wszystkim koniecznie udajmy się z nim do weterynarza, który przeprowadzi odpowiednie badania, a następnie dobierze właściwe środki odrobaczające. Podczas leczenia czworonoga nie wolno nam zapominać o własnym bezpieczeństwie. Niestety większość psich pasożytów przenosi się również na ludzi. Pamiętajmy, by nosić rękawiczki ochronne podczas każdego kontaktu z chorym pupilem i dokładnie myć potem ręce.

 

Tekst: Angelika Podgajna

Zdjęcie: Fotolia.pl